1 februari. GELUKKIGE VERJAARDAG KATE, GOEDE REIS ABEL. Het is middernacht, ik drink gemberthee met appelsienschillen en twijfel of ik mijn les van morgenvroeg om 9 uur al dan niet ga skippen. Ik heb de hele avond met Isabel en Sophie in mijn keuken gehangen, gekookt, wijn gedronken, verhalen verteld en gediscussieerd over allerhande transgressies (haha serious). Weet u niet wat een transgressie is, raadpleeg dan niet het Van Dale gratis woordenboek want dan krijgt u volgende boodschap: "Het woord is verkeerd gespeld of het staat niet in het gratis woordenboek. Wil je meer woorden en mogelijkheden? Neem een abonnement."

       Ja joow neem een abonnement.          Zie rechts voor meer informatie.            Klik niet op de knop 'meer                    informatie' want die werkt niet.  

Mijn leven is nog steeds tof, maar Isabel heeft coole foto's dus ik zal haar een facebookbericht sturen om te vragen of ze deze coole foto's met mij wilt delen en dan bestaat de mogelijkheid dat ook jullie de coole foto's kunnen aanschouwen. Maar omdat het twijfelachtig is dat deze potentie vanavond geactualiseerd wordt, zal ik om jullie fotohonger toch te stillen een paar fotootjes van mijn zaterdagse wandeling met jullie delen. Ik noem de reeks WOLKEN. Nota bene: met deze reeks wens ik op geen enkele manier authenticiteit, individualiteit of identiteitsvorming na te streven. Ik begrijp dat talrijke prominente fotografen mij voorgegaan zijn in de kunst van de wolkenfotografie en streef slechts existentie na in de lange reeks hunner epigonen.

Scrol over de foto's van links naar rechts en van boven naar beneden (ALERT TRANSGRESSIE: VOLG de koloniale dictatuur van de juiste weg). Dan ziet u een gedicht.  

OVER POËZIE OVER POËZIE

Ik wil nacht in mijn hoofd maar de trein rijdt voorbij

Joow gosers, de dagen vliegen hier (idem de vlieger door deze tekst) maar af en toe vind ik toch een gaatje om het thuisfront op de hoogte te stellen van mijn Londense go and flow. De lucht is grijs, de sociale en culturele uitjes stapelen zich op, evenzo de ongelezen boeken en ongeschreven papers. Speciaal voor u (voor wie anders? U: in hoeverre verwijst dat naar een object in de werkelijkheid? Wat is de werkelijkheid? Wie zijn wij?): dag per dag een vertelseltje, fotootje, gedichje, linkje. Geniet.  

ZATERDAG.

Van de paadjes en van 't padje

(Als Iane deze titel leest: "Anaaaa, amaaai, van 't padje ofwa, tgoe leven ofwa") (maar wie laatst lacht, best lacht)

Kortverhaal (ofzo) (TRAGELEZERSALERT: bevat veel nutteloze informatie, inname op eigen risico) DWAAL: Kent ge dat, dat ge door straten loopt en dat het plots te veel wordt? Dat de gebouwen op u afkomen, verdieping na verdieping, steen na steen? Waarschijnlijk niet, als ge in een dorp met drie straten en tien katten woont. Maar in Londen komt dat soms voor. Het was weekend, zaterdagochtend, en ik had weer kunnen kuieren met vriendjes door stad of musea, maar in plaats daarvan voelde ik gewoon heel eventjes een momentje de behoefte aan iets anders. Iets anders: bos, groen, stilte.

Zo gedacht, zo gedaan. Ik spring op de metro naar Hampstead Park. Hoera, de biezeweiden en de Deltaheuvel in Londen gevonden! Meer bos dan park is deze stiltetempel een sprookje: grote groene vlakten, kleine kronkelige bospaadjes, bevroren vijvermeren. 

Ik stap het park binnen en ben de koning te rijk (wat een mooie uitdrukking, lang leve mooie uitdrukkingen). Tot ik constateer dat een mensenmassa de hellingen heeft ingepalmd en dat de paden zijn afgezet met groengestreept lint. Natuurlijk, vervloekt zij de algemene geldigheid van Murphy; op de dag dat ik dat tikje rust zoek, wordt op de rustigste plaats van Londen een megaloopwedstrijd georganiseerd. Overal ijs-, koffie- en paninikramen, gillende kinderen, schreeuwende supporters. 

Ik sta op het punt rechtsomkeert te maken, maar dwing mezelf de heuvel op te klimmen in de hoop nieuwe horizonten te vinden. En jawel, wonder BOVEN wonder, ze bestaan! Ik vind een paadje dat zich afscheidt van de massapaden en uitmondt in een kronkelweg tussen dikke echte bomen (hoe anders dan die krielexemplaartjes op de rest van Londense bodem). En ik kan ademen. 

Vliegerplezier, regenboogverte, oppervlakdiepte; aanschouw de foto's van een ander Londen. En let op de luchten, want zoals iedereen weet: de mens die kijkt naar de wolken, kan duizend horizonten overbruggen. (BUILD BRIDGES). 

Ja oke nog geen dag beschreven en al duizend jaar verder. Inkorten geblazen. SOCIAAL zaterdag: Shoreditchavond (hipsterbuurt van Londen). Pub met (helaas) dure en (gelukkig) lekkere cocktails, goeie muziek (hiphopbeats), dancefloooor 

ZONDAG 

Noedels en drakenstaarten

Chinese New Year. Met Florian door de regen flaneren - love that word - en kijken en luisteren naar de "Chinese" acts (een halfchinees die Coldplay covert op het grote Trafalgar Square podium haha WTF zelfs). Florian die mij 'trop cliché' noemt als hij hoort dat ik cello speel. 'Nee komaan, stop, das niet waar. Gij studeert filosofie, hebt geen gsm, leest boeken, zijt vegetariër en speelt dan nog cello ook. Gaat erover.'

(random internetfoto's trouwens) (Scusi, fototoestelloos)

's Avonds pub (Merlot, hoe spreekt ge dat uit in het Engels) - Chinees restaurant met Charlotte, Rafael, Florian, Jeanne van Frankrijk, Sharon van Italië, Sofia van Spanje, Sophie van Duitsland, Denise van Oostenrijk, Isabel van de Verenigde Staten en ikzelf mezelf Ana van België weeeeee hoe internationaal kun je zijn? :)

Noedels met groentenhoop. MMM.

En Jeanne en Sofia die een crush hebben op Florian. Say what. Haha oke en als die dit nu maar niet lezen. Lekker mijn flatmate hehe. 

MAANDAG 

keuken-maar-geen-small-talk

Geen zin om de tube op te springen voor another avondje pubhangen. Met Florian koken (spruitjeskokoscurry lekker eclectisch) en de avond wegpraten: politiek, wereldverbeteren, filosofie, morele verplichtingen. 'Oke, ik word ook wel vegetariër' (en dinsdag, na Singer te kijken: 'oke, ik geef ook wel al mijn geld weg') (mijn morele impact is grenzeloos)

DINSDAG 

BIB en PUB (= recept voor tgoeie leven)

1 les geskipt, 1 les gezaag (wat een egoprof seg) en 1 les gecancelled (en ik natuurlijk één van de vijf die dat niet heb gezien). Bibleesdag. Stiekem doelloos struinen tussen boekenrekken. Plotse dankbaarheidsopstoot: alle gedachten van grote geesten zomaar voor het grijpen. (Let op de prachtige alliteratieopbouw). Universiteit, instituut van kennis, wat een mooie gedachte. 's Avonds same pub in Shoreditch, PIZZA HAPPY HOUR van 5 tot 8. 2 cocktails + 2 pizza's voor 15 pond SAY WHAT. Foto hierzo. Naast mij Florian, over mij Sophie, en daarzo Denise. Fototrekker Isabel. Love die mensen. Love die avond. Love Londen.

WOENSDAG 

markterige menselijkheid en foodieparadijzen

Na mijn favo-Spinoza-seminarie (kunnen computers denken?) Afrikaansemarktafspraak met Isabel en Sophie. EAST STREET MARKET. Ik heb mooie foto's op mijn gsm maar kan die uiteraard zelfs na een kwartier proberen niet op de computer krijgen. Neem maar genoegen met Isabels foto's. Allemaal groenten en fruit in bakjes zoals links, elk bakje kost één pond. Das de hemel maat. En haha rechts: SLIPPERS THE IDEAL GIFT. Ook nog: verse garlic nan drie voor een pond, mango's, avocado's (ah das tegen mijn localmoreelgedoe), tomaten, raar fruit, rare groenten, spicy kruiden, zotte pitten en bonen, gratis appels, gratis gember. Londen is cool maar deze markt is definitely de hemel. Ik wil nooit meer naar een supermarkt. Elke marktkramer knoopt een praatje aan, maakt grappen, gooit wat gratis goeds in je tas, zoekt de mooiste avocado's voor je uit. 

EAST STREET MARKET  NIET-VERDINGLIJKT MENSELIJK CONTACT

Dan: allen naar mijn kot, zalig koken: couscous met ajuin, look, paprika, feta, rode bonen, masalakruiden, verse koriander en sla met tomaten, pitten en zoetzure saus. Nagerecht scones met citroenmarmelade en bloemdonuts. Florian komt van zijn healthy sportdag. Samen wijntjes ledigen, muziek luisteren, reisplannen maken. En om 1 uur in bed het besef: woow drie weken geleden kende ik hier geen levend zieltje en nu heb ik zowaar een leven. Danku God. Ah nee want die bestaat niet. Hoooow ALERT TRANSGRESSIE ongemotiveerde uitspraak. TUUT. Adioz.

VANAF VANDAAG BIJ ELKE NIEUWE BLOGAFLEVERING EEN RODE BALK. OMDAT HET KAN.

OVER POËZIE OVER POËZIE. 

(imperatief) Word geschreven.

Rood kleurt groen de straten gapen bussen wringen zich een weg tussen terugkerende mensenmassa's van winkelcentrakoopzondagen. Terwijl het weekend wegwaait als een veertje veer ik op uit mijn stoel en verspreid het blijde woord: WE GAAN NOG NIET NAAR HUIS.               Londen, de stad van metroroltrapperspectieven, halveliterwereldbier, r.u.s.h. In Londen moet je je haasten om het leven bij te houden (PA-THE-TIEK), maar vandaag verkies ik de haast boven de stilstand, het rennen boven het wachten. Een kwijtgeraakte oorring vond ik in de opgemaakte grasbedcirkel van mijn identieke ufoschipwoonst. Identiek: duizend gelijke kamers. En allemaal mensen, met allemaal dromen, in een tijdsegment als een zandkorrel. Morgen waai ik weg, maar vandaag loop ik nog even in de stralen van dit-lijkt- nieuw. VUURWERK.

DONDERDAG 2/2. Boerkadag. Mijn wekker loopt af om zeven uur en ik hijs me recht, twijfel een seconde maar druk dan met mijn houten kop op houw je kop. Om voor drie uur verder te dromen. Vaarwel negenuurles, het was prettig kennis te maken vorige week, maar liever tot een volgende keer. (Beloofd dan) 

BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT in het bijzonder gericht tot de oudercategorie: Ik ga al een universiteitsbestaan lang herexamenloos door het leven en dat is aan niemand minder dan mezelf te danken. Ik wens dat zo te houden en herinner u eraan dat de wet Als externe druk, dan interne druk niet geldt voor de zet-Ana-aan-het-werk-idee. Dank voor uw begrip.

Om 11 uur drink ik koffie met Isabel en Sophie en boeken we tickets voor een reis tijdens de reading week. Bestemming kan wegens privacyredenen niet op deze website worden weergegeven. Na de koffie spring ik op de metro back home en NIETS de rest van de dag. Nietsen. Heerlijk. Heerlijk werkwoord. It's great. It's totally great. You will love it. 

BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT betekenis boerkadag: dag waarop je liefst in een boerka weggestopt het leven wilt negeren. Een donsje en een theetje zijn ook fijn. Illustratie zie achtergrond. En zie de hoofddoekencollagetekening hierboven waar je geen enkele boerka op kunt terugvinden, maar die ik gewoon eventjes wilde showen omdat mijn dagboek een plaatje is. De driehoeken hebben geen andere functie dan lelijke delen markeren, maar zijn wel zo geplaatst dat ze de hiërarchie in de wereld onder de loep nemen en als het ware van binnenuit bekritiseren. Om de norm zo op losse schroeven te zetten en om te vormen.

VRIJDAG 3/2.  De dag van mijn favoriete les: oorlogsliteratuur, hoera! Leve Marinetti, leve de oorlog! #not #eenbeetjetoch Na een fijne les en another koffie met mijn maatjes rep ik me naar het seminarie van deze les #londensehaast #haastkomtvanhaaswantdaseensnelkonijn, dat ik voor de eerste keer in mijn carrière hier eens niet wil missen. (de eerste week wist ik nog niet dat ik dit vak zou opnemen, de tweede les had ik me van uur vergist) Wat een gestoord seminarie! Ik ben weeral vijf minuutjes te laat (te diep in vriendjesconversaties verwikkeld), kom het lokaal binnen, excuseer me en krijg een bulderstem over me heen. 'YOU MUST BE ANA! ANA, RIGHT?' Eu yes. 'WELL ANA! WHERE HAVE YOU BEEN HIDING ALL THIS TIME?' 'NICE TO MEET YOU, I AM JON. DID YOU READ THE BOOK FOR TODAY?' 200 pagina's oorlogsverhalen, jawel. 'VERY GOOD. WHAT DID YOU THINK OF IT?' En zo geraakten we in een discussie over de cynismegraad in het boek van Robert Graves en I love deze gekke gestoorde baardmans en I love literatuur hier want ik weet het nu zeker: in Leuven is het literatuurdepartement een flop.

Jon baardmans Joycespecialist
Jon baardmans Joycespecialist

's Avonds slappelach met Florian in de keuken. Geen idee meer waarover. Maar het was fijn.

ZATERDAG 4/2. Vroeg uit de veren. Waaaaant: OXFORDDAG! Met Sophie (de Duitse literatuurstudie-filmaddict), Isabel (de Amerikaanse wannabeMiddenOostenjournalist) en Natasha; van Boston, studeert internationale relaties, vrolijk en druk. We vertrekken vanuit Paddington Station. Niet vanuit beertje Paddington. In Oxford wacht Melina ons op; een jeugdvriendin van Isabel, die haar bachelor aan de universiteit van Yale heeft gedaan en nu voor haar master in Oxford zit. Wiejoow ik wist echt niet dat universiteiten als deze echt bestonden. Melina heeft een studentenkaart en kon ons dus stiekem mee laten binnenglippen in de colleges, bibliotheken, gemeenschappelijke ruimtes. DROOM! In deze stad staat het ene abnormaal imposante gebouw naast het andere, studenten studeren in bibliotheken die weggelopen lijken te zijn uit Harry Potter. Maar hee, wat blijkt? Harry Potter is weggelopen uit Oxford! Hogwarts is gewoon een mengelmoesje van Oxfordruimtes. SAY WHUUUT. Melina vertelt over het Oxfordleven: twee vakken per semester, elke week vijftien boeken per vak lezen en een paper van vijftien pagina's schrijven, een uur per week apart met de prof analyseren en vragen beantwoorden. Wiejoow ik zou flauwvallen na een dag denk ik. Scrol over de foto's en word mee overrompeld.

Skyliiiiine
Skyliiiiine

Smiddags veggieburger en dumplings op de wereldfoodmarkt. 's Avonds back home in Londen French Party bij Charlotte. Hyperfancy huis in Hampstead (Charlotte woont bij Londense familie maar die zijn een weekendje weg). Tartiflette, cider, rode wijn, chocoladekaastaart. Haha deze etensbeschrijvingen, sorry maar dan kan de avond toch al niet meer stuk. Om 12 uur spring ik met Florian op de laatste metro. Goodnight!

ZONDAG 5/2. Pannenkoekendag! Omdat ik en Florian ons waren aan het beklagen over onze pannenkoekenloosheid op Maria Lichtmis, hebben we vandaag onze eigen pannenkoekendag georganiseerd. ZIE ONDER Deze voormiddag met Florian naar de National Gallery. Hierzo een paar van onze lievelingswerkjes. 

Pannenkoekenstapeldagmenu. LUNCH Bretoense pannenkoeken met geitenkaas, paprika en spiegelei.   DINER Zoete pannenkoeken met banaan, chocoladesaus, suiker, Sophie en Isabel.                                                         Dit is geen eetblog. Maar waar zijn de grenzen? Grenzen trekken is van andere tijden. JA TROEMPDEFOEMP.  

Danku voor het lezen. Danku voor het enthousiasme. En doe nu iets nuttigs met uw leven.

EN OOK NOG DIT: awkward skype met het thuisfront. Orlan met een choker. of hoe heet zoiets

NEW NEW NEW NEW BLOGPOST

HOOGGEËERD BEZOEK, YOLO, SWAG ENAL

8 februari 2017. Het leven zoals het is, is nooit een feest. Maar toch een beetje als dé toekomstige Broadwaymusicalster uw eenzame kotje komt opvrolijken. Maak plaats, want hier is Elleeeeen; my everlasting buurmaatje, leerkrachtenloverhelft, nachtegaal en sexystijlicoon. Van maandag tot woensdag aan mijn zijde, en wat zijn de uren gevlogen met deze coolio. Oke veel meer dan eten, stappen en slapen hebben we niet gedaan, maar wat we deden, deden we goed. AKA CARPE DIEM #YOLO. Noedels, nachos, wijn, mangolassi en duizend andere salt and sweet dreams passeerden de revue. We zagen een musical (-uhu ANA ZAG EEN MUSICAL) met zowaar mooie muziek. DE DOOD GAAT OP VAKANTIE. We bezichtigden zonnebloemen en stippenbergen in de National Gallery, een paar vierkanten en hangende horloges in Tate Modern en liepen trapje op en trapje af (zie ons prachtige trappenlijstservietje). We chillden op mijn kot, namen selfies in de metro en kruimelden oreo's voor de vogels op de trappen van St. Paul's Cathedral, maar moesten wegens gebrek aan duiven en angst voor Hitchcockachtige meeuwmonsters de zak zelf verorberen. Volle magen, maar geen nood, want voedervogels vlogen toch nog voorbij in Ellens wondermooie slaapliedversie van 'feed the birds' bij nacht. Haar stem is helaas vervlogen als haar gestalte, maar Mary Poppins kan ook aardig zingen. Sluit je ogen, droom wat en feel the depth of life (grootste ruzie: "wat Ana, gij leeft niet voor geluk? Oe maar voor wat dan, oe maar das toch om gelukkig te worden?". Eu ja eu nee weet ik veel. "Oe wat duizend visies in filosofie nul antwoord?" Ja (behalve dit: ja, gij weet niets. Niets is altijd alles. Behalve soms).

En meer filosofietjes: Ellen volgde een les van Spinoza en zei 'ik snap er geen sikkepit van'. Of toch wel: dat je niet vrij bent als je geen koffie kunt halen. Hop cappucino please. Ook een dansles in ananasstudio's en als ik haar na twee uur opwacht bij de uitgang zie ik geen ananas maar een rode tomaat die zegt 'dat was nog eens een dansles'. 

We slenterden door Chinatown, renden roltrappen af om lesaanvangen te halen, sprongen pubs binnen en dansten de kamer door. Heeee Ellen mijn kot is zo stil nu. Twee maanden geen leven want drie papers en duizend woorden bachelorscriptiepresentatie. Getattoeerde traan. Of bloem. Tot de volgende. Leve chaoshoofden, chaosvloeren (volgende keer drie truien, twee handdoeken, een boek en een stapel papier minder die de weg versperren, beloofd). It was a time like a fairytale XXX PS: en volgende keer leer ik u mijn vrienden kennen. In Schotland ofzo

EN OOK NOG DIT

That moment wanneer uw moeder u een mail stuurt van twee zinnen na uw prachtige blogpost en u aanspreekt met de troetelnaam 'vreetknussel' ...          Ana, wat is het verschil tussen u en Jamie Oliver? Jamie is een naakte chef en gij hebt tweedehandskeren aan.

Ik wist zelfs niet dat Jamie Oliver naakt kookte, maar ik ben deze blog eens teruggescrold en ik ben tot het besef gekomen dat dat lang uitgestelde dieet morgen maar eens van start moet gaan. Ah wacht, ik moet daar iets voor doen zeker? Stoppen met eten? Eu nee (op Brihangtoon, luister da lied) OOK SLAAPWEL


Abney Park †

sneeuw, steen en stof

Zaterdag 11 februari.

Het sneeuwt. Onder mijn dons en tegen een hoop kussens luister ik Moessorgski en lees Spinoza. Ziek: geen stem, hoofdpijn en hongerloos. Florian heeft zijn gemene flu aan mij overgedragen. Gisteren geen fut om mij naar een zoveelste hypergezellige kotfeestavond (kaas en wijn) te begeven; hartzeer. Vandaag na twaalf uur slaap toch een beetje kracht. Namiddagkerkhofwandeling in Abney Park. Allemaal mensen, allemaal levens. In loving memory, maar als die letters uitgevaagd zijn en de grafzerkengelen liggen op de grond, waar is de liefde dan naartoe, wie houdt welke herinnering wakker? De natuur woekert over de graven, de bomen glimlachen dat de mensen zich in hun ijdelheid - want kunnen zij niet bewegen, spreken, denken? - boven hen verheven voelen. Hier wortelen de bomen zich in ons stof, splijten onze grafzerken open; zodat niet alleen wijzelf maar ook de graven vergaan. Duizenden namen. Ada, Frederik, Amelia, Archibald. Misschien kunnen aanstaande ouders, hoeders van nieuw leven, hier komen om de mooiste naam van een dode te zoeken - voor die vervaagt. 

Spinoza is een held. Hij schreef over ethiek, politiek, Hebreeuwse grammatica, kansrekenen en regenbogen. Terug alstublieft terug. Mijn utopie: de homo universalis. Maar hij ligt onder de grond. Oh kijk, Amy Winehouse heeft haar clip voor Back to Black opgenomen op dat kerkhof trouwens. En ligt ook onder de grond nu. Maar niet daar. PS: scrol foto's voor boekzinnen

de doden hebben nooit gezondigd (bekentenissen van Zeno)
de doden hebben nooit gezondigd (bekentenissen van Zeno)
the funeral itself, which was as quiet as the marriage had been (lolita)
the funeral itself, which was as quiet as the marriage had been (lolita)
we vergaven haar alles wat we niet waren (de zee)
we vergaven haar alles wat we niet waren (de zee)
hier kon niemand anders toegang krijgen want deze ingang was alleen voor jou bedoeld (het proces)
hier kon niemand anders toegang krijgen want deze ingang was alleen voor jou bedoeld (het proces)
wat een dwaasheid om zo alleen op de wereld te zijn (langzame man)
wat een dwaasheid om zo alleen op de wereld te zijn (langzame man)

ATTENTIE ATTENTIE

Probleem: deze site vertelt mij dat er geen plaats meer is (en zo bleven we zwerven tot we een stal vonden). Te veel foto's en ik kan ze niet van het geheugen verwijderen. Klik op onderstaande knop om februari deel 2 te vinden.

Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin