Een nieuw kot: mijn raam op de wereld
7 januari 2017. Ik kijk uit het raam en zie mezelf, mijn kamer en grote gebouwen. Vandaag is het de eerste keer in mijn leven dat ik alleen de zee oversteek, de eerste keer dat ik vijfentwintig uur lang jarig ben, de eerste keer dat ik mijn verjaardag helemaal alleen vier in een grote stad waar niemand aan mij denkt. Ik vind het allemaal even prachtig. Ik hoop wel dat vandaag slechts het begin is van nieuwer, groter, zotter. Maar iedereen weet: goed begonnen is half gewonnen en een wereldstad als Londen je hometown mogen noemen, welke homie doet me dat na!
OVER POEZIE OVER POEZIE Impressies na een dag in een wereldstad
Wentelwiekend wacht ik op de terugkomst van de lente. Londense luchten kleuren aanhoudend grijs. Mijn Londense leven pruttelt nog op een laag vuurtje, maar ik sleep een toekomst in de wacht. Wacht! Oordeel niet, gij onbarmhartig medemens: het is nog niet gedaan! Driemaal verraad, nu wel.
8 januari 2017. Gewapend met een fototoestel, een dikke sjaal en een goed boek om mezelf local te wanen op de metro, trek ik mijn wijde nieuwe wereld in. Ik slenter langs de naamplaatjes van mensen die aan King's gestudeerd hebben, werp een blik op de statige zuilen van mijn heel toekomstige campus en wandel langs de Thames naar Tate Modern. Eén van de beste musea voor moderne kunst ter wereld, helemaal gratis, op minder dan twintig minuutjes wandelen van mijn school, hoe schoon kan het zijn! Ik zie kinderen rollen op tapijten, voel de diepte van Rothko en kijk naar portretten die geen portretten zijn. Kijk mee door mijn fotolens! (en rol over de foto's voor mijn hilarische commentaren) (not)
BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT. Vrienden heb ik voorlopig niet, maar dat is (nog) niet aan mijn sociale incapabiliteit te wijten. De Londense lessen starten immers pas op 16 januari, dus het gros van mijn kotgenoten zit nog lekker thuis van de vakantie te genieten. Ik houd u op de hoogte na mijn pubavontuur van morgen!
9 januari 2017. Daar ben ik weer, lieve trouwe blogbekijkers! (Haha ik begrijp niet goed waarom ik het zo leuk vind om een blog bij te houden, ik vond bloggen altijd iets voorsuffe bolletjesjurkenbakfietsmama's, maar goed) Dit was mijn eerste universiteitsdag, mijn eerste sociale dag, mijn eerste echte nieuwlevensdag in Londen. And I can tell you: it was quite coooooool! Mijn voeten zijn kapot door de metrostaking (de metro stopte aan zone 1, dus ik moest nog dertig minuten te voet) maar het was allemaal meer dan de moeite waard want... ik heb vrienden! Jeej! Om precies te zijn: eventjes een dagschets (dat ga ik niet altijd doen maar mijn eerste echte dag in the city mag toch wel opgetekend worden)
10u30 Ik neem de metro en stap via het Thames pad naar mijn college.
11u40 Ik kom aan het lokaal waar ik moet zijn. Ik maak vriendjes! Charlotte van München, Jeanne van Tours, Filippo van Bologna, Kate van Londen.
12-13u Infosessie
13u Ik ga met mijn nieuwe vrienden de plaatselijke Alma verkennen. Topvoedsel (vegetarische pasta) + fles water voor 4, 50 pond; zo blut ga ik hier niet worden. Ik maak nog vrienden: Camilla van Kopenhagen, Charlotte van Frankrijk, Sophie van München, Elena van Hamburg.
14-16u infosessies
16u Samen met Sophie en Elena ga ik mijn studentenkaart ophalen en koffie drinken in een bar over de universiteit. Gesprekken over cinema, vergelijkende literatuurwetenschap (Anaaaa), Trump (ugh), Duitse/Franse/Vlaamse extreemrechtse partijen, wonen in Londen en nog veel meer. Ik ga woensdag al met mijn twee Duitse vriendinnen Baccalauréat in de cinema zien, jeej!
18u Naar Pub The Knights Templar. Stellaatje: even stoefen dat ik in België naast de Stella Artoisfabriek op kot zit. Veel Amerikaanse mensen ontmoeten (die echt heel hard roepen en echt wel héél enthousiast zijn), Sophie die ook filosofie doet en ook het vak 'Aristoteles' volgt (jeej!), Sosho of zoiets van Japan (echt hele chille gast) en nog wat Canadezen en Amerikanen van wie ik al de namen vergeten ben maar die omteropenst en grappigst zijn. Ik ga mij hier niet vervelen jongens!
21u Back to my residence, iedereen is kapot na zoveel sociaal gedoe en we moeten allemaal nog een manier vinden om zonder tube naar ons kot te raken.
23u Blog finished! Slaapwel, vele groetjes van over zee and see ya soon!
10 januari 2017. Hi guyzzz! Vanmorgen rolde ik om 8 uur mijn bed uit (tergend vroeg voor een filosoof) om tegen tien uur paraat te staan aan mijn universiteit. Met de staking die niet gestaakt was had ik een lange busrit voor de boeg en die liep helaas niet bepaald van een leien dakje (om het heel zachjes uit te drukken). Het betaalsysteem was kapoet, waardoor we midden in de rit plots allemaal de bus uit werden gegooid om ergens in een vage achterbuurt van Londen op een andere bus te gaan staan wachten. Pal voor mij stonden twee kinderwagens met in elke kinderwagen twee baby's die allemaal krijsten (niet gelogen: stapelbedkinderwagens, het bestaat). En om het helemaal af te maken zat naast mij een verdord in bloemenjurken gehuld oudevrouwmens onafgebroken onzin voor zich uit te kramen. Like nice beginning of the day people. En ikke smiddags heel dat verhaal int Engels proberen doen aan mijn nieuwe vrienden. Hell yeah ik ga Engels kunnen als ik hier weg ben.
Uiteindelijk was ik een kwartier te laat in King's, maar als een doorwinterde local gebruik ik de achterpoortjes en nestel me lekker vanachter in de aula. Om 12 uur zijn de sessies voorbij, we keuvelen na, ik eet KEILEKKER vegetarisch pikant subliem Indisch eten in de King's-Alma (ik ga nooit meer terug naar zielig Leuven) en praat over koetjes en kalfjes en grappen en dromen met vijf van mijn nieuwe vrienden. Na het eten verkennen we de bibliotheek van Arts en Humanities (de faculteit waartoe filosofie behoort) (we zijn nu zo officieel met onze studentenkaart, dan gaan we die ook gebruiken!) en die blijkt een pareltje (zie de mooie rekken achter al deze wartaal of de meer heldere foto's beneden).
Helaas ligt mijn boek van taalbeheersing nog op kot en ik moet écht wel studeren voor mijn examen van vrijdag, dus ik zeg See you tomorrow guys! en ben dolblij en doorgedraaid dankbaar als ik zie dat mijn metro weer werkt (20 minuutjes, die busrit duurde zeker anderhalf uur!). De rest van de dag heb ik gestudeerd, beneden aan het onthaal gevraagd wat mijn adres is,
- bij deze, als iemand zich geroepen voelt om ooit een survivalpakket, goeie ouwe brief of fopcadeau op te sturen:
Ana Van Liedekerke Flat 613 Room F / Unite Students, 2 / Angel Lane / London / E15 1FF
een kotgenote leren kennen (fijn spontaan vriendelijk) door het afgaan van het brandalarm (een wekelijkse test, mijn oren zijn kapot als ik hier wegga) en een studentenoysterkaart voor de metro aangevraagd (zeer interessant allemaal, moest u echt weten uhu). (Waarom ik weer mijn hele dag aan het internet toevertrouw? Ik heb geen zin om Nederlands te studeren ziet u. QUIZvraag: waarom is deze zin fout: "Ze maande hem aan voorzichtiger te zijn" ANTWOORD: omdat het geïmpliceerde subject in de beknopte bijzon in de hoofdzin de functie van indirect object vervult BUUUUUUU ik heb een nieuw cool leven en dan moet ik ondertussen zoiets leren (en volgens mij is die zin WEL juist) (whatever als ik op dat vak buis schrijf ik klaagbrieven tot ze mij mijn diploma geven)
ZOOOOW nu ga ik eten. Toedels en houd jullie taai (contaminatie).
OVER POEZIE OVER POEZIE
(gedichje dat ik de eerste dag heb gemaakt toen ik nog geen vrienden had en niets beters te doen had dan onzin uit te kramen)
Ik
vind mijzelf elke dag opnieuw uit.Gisteren had ik rode nagellak aan en vandaag
donkerblauwe.
Maar ik ben geen goede uitvinder. Tis elke dag anders maar tis nooit genoeg. Anders, das niet altijd beter. Als gij een brooddoos hebt van Winnie de Pooh, dan zaagt ge: ge zegt DAS NIET COOL en uw mama koopt er één met Disneyprinsessen. Met Assepoester en Doornroosje en Mulan.
NEE.
Zo voelde ik mij. Disneyprinsessen,
dat was de condition humaine (kent ge dat?) Maar nu. das anders. Nu das LONDEN. Das Batman, das blauwe starwarsschichten.Morgen, morgen komt Bumba wel weer kijken. Of KAADRIE met hysterisch roze neonbrooddozen. Maar das morgen.
12 januari 2017. Het regent, kranen rijden af en aan op de grote werf die mijn uitzicht is, de lucht is vijftig tinten grijs (zie achtergrond) en ik leer voor een examen van taalbeheersing dat ik morgen op 336, 56 kilometer van hier (in vogelvlucht, bron: google maps) moet afleggen. Terwijl mijn vrienden yoga doen en gratis ontbijt krijgen op school, ben ik braaf op kot aan het studeren. BOEEEE. Maar het zou een beetje stom zijn om helemaal de trein terug naar ellendig België te nemen en dan te buizen. Oke en toegegeven, ook wel een beetje omdat ik anders al om kwart na acht de metro moest nemen, wat na mijn pubavontuur van gisteren (zie onder) iets te veel was gevraagd.
Gisteren was mijn leven weer erg gezellig. Om 16u was er de grote Peer Advisor Scavenger Hunt, wat op het volgende neerkwam: tocht van Guy's Campus naar Strand Campus, de twee campussen waar ik vanaf maandag les zal krijgen. Zie hieronder de prachtige zomerse foto's van google MET ZON stel je voor.
We kregen een blad met dingen waar we selfies mee moesten nemen (Londense cap, bus, pub, market, Globe Theatre, London Eye enzovoort). Maar we hadden het veel te druk met elkaar te leren kennen, dingen plannen (als je naar de Harry Potter studio's wilt gaan moet je dat nu al vastleggen om daar in april binnen te kunnen) en gezellig zijn. Van die prachtige selfies kwam dus niet zoveel terecht, hoewel... Ik heb met Jeanne een bridge on the bridge gedaan. Mijn rug is kapot, en ooit was ik nog zo'n lenig veertje... De twintig jaren beginnen hun tol te eisen.
Nu zijn jullie vast superbenieuwd om mijn nieuwe vriendjes te leren kennen. Of niet, maar dan ram ik het toch lekker jullie strot in (mama vindt dit waarschijnlijk te agressief taalgebruik, sorry maderegenvla). Hier gaat ie. FOTO ONDER Van links naar rechts: Jeanne uit Tours, heel zot, heel Frans, altijd heel veel praat en grote gebaren, studeert politicologie en wil hoofd van een ziekenhuis worden; Ana van België, heel leuk/grappig/cool enal maar dat wisten jullie al; standbeeld, geen commentaar; Sofia van Barcelona, cooool, weet alles van kunst, studeert liberal arts = filosofie + geschiedenis + antropologie + kunstgeschiedenis; Filippo van Bologna, allesweter, begon mij zomaar uit te vragen over het Europees beleid van Guy Verhofstadt haha, studeert ook politicologie dus, vriendelijk en grappig; bovenaan: Sophie van München, mijn homieee, studeert vergelijkende literatuurwetenschap, kent alle films die er bestaan, vond Bozar een cool museum; onderaan ten slotte Isabel van Los Angeles, studeert Engelse en Arabische literatuur aan de prestigieuze Brown University die WTF 60 000 dollar per jaar kost, heeft een halfjaar in Jordanië gewoond met een homovriend met wie ze zogezegd getrouwd was, wil Midden-Oostenjournaliste worden.
Ziezo, nu zijn jullie bijgebeend. Om 18u begaven we ons richting de bar van de studentenkring. Echt wajoo wij zijn arm ofzo in Leuven. Zalig uitzicht op de Thames (zie lange balk hieronder), loungezetels, duizend soorten bier voor naar Londense normen weinig geld, burgers in alle maten en gewichten, frietjes met homemade garlic mayonaise (die ik stellig kan aanraden!).
l
l
l
l
Daar heb ik nog verschillende Amerikanen leren kennen, waarvan twee heel leuke die war studies deden. Gewoon een hele universitaire opleiding gefocust op oorlog; de geschiedenis, politiek, filosofie, invloed op maatschappij/literatuur enzo, allemaal om te snappen hoe zoiets werkt en hoe het voorkomen kan worden via onderhandelingen, politiek. ZOOO cool.
En een meisje dat zei toen ik van België kwam, ooo ik was daar op vakantie en midden in Brussel staat er ineens een standbeeld van een jongetje dat pippi doet haha dat vond ik zo grappig. En ik zeg dat is ons nationale symbool en they were like what wow hahahaha. België is trouwens best cool hier. Waar komt iedereen vandaan, oke Amerika Duitsland Frankrijk Italië kent iedereen, maar als ik België zeg dan zijn ze ineens zo van oke wij zijn echt internationaal. (literaire kwaliteit enzo deze zinnen wauw)
Naaah ik moet verder gaan studeren (oke of eens beginnen, om eerlijk te zijn). Hier nog een fotogalerijtje. Tot snel!
22 januari 2017. Build a wall around yourself, Trump!
Heee gosers, lang geleden! Online ben ik de laatste week niet bepaald actief geweest, maar denk maar niet dat ik een soort van messiaanse woestijnafzondering heb doorgemaakt. Geenszins het geval, zoals u cf. supra kunt lezen. Wel was ik (tuu tuutuu tuuu - dramatische muziek) mijn computer in België vergeten, jawel. Maar door de hoop bloed, zweet en tranen die mijn teergeliefde moeder zich op de hals heeft gehaald, zit ik na vijf daagjes alweer fijn op mijn eigen schermpje mijn eigen leventje in blogtaal te gieten.
Omdat ik her en der (van vervelend gossipgirlige kleine zusters onder meer) te horen heb gekregen dat mijn teksten wat aan de lange kant waren om met goesting te worden gelezen, ga ik hier niet van a tot z mijn week uit de doeken doen, maar enige vertelsels wil ik jullie toch niet onthouden. Ik zal het een beetje chronologisch doen, dan raken jullie ook de draad niet kwijt enzo. Hier is ie als jullie hem al kwijt waren.
Daar gaan we. Maak deze weekreis met mij, mind the gap, maar stap in, alstublieft.
ZONDAG Hel, ik zeg het u. Eerst krijg ik een telefoontje van mijn vrolijke familie dat ik mijn computer ben vergeten. Jeeej en hoe weet ik dan wanneer mijn eerste les de volgende dag begint, waar ik moet zijn, wat ik moet doen. AA. Maar het wordt nog mooier, ooh ja. In Lille stapt een familie op die het weekend heeft doorgebracht in Disneyland. Speechless. Twee kinders die van begin tot eind de meest onnozele spelletjes spelen op hun Ipad (het meisje een roze, de jonge een blauwe, uiteraard) met het geluid op het luidst. Kent u het; zo van die Simachtige muziekjes met een deuntje met drie verschillende noten in looping... En ik had er iets van kunnen zeggen, klopt, maar dat had betekend dat ik het woord had moeten richten tot de ouders. En het spijt me -ik ben echt fan van de afschaffing van de standenmaatschappij- maar het viel me gewoon te zwaar om iets uit te brengen. Reden: een moeder die non-stop wodka-cola in plastic bekertjes drinkt en chips grabbelt met haar ellenlange glitterroze nagels en een vader die de pamper van de jongste telg ververst op de stoel recht tegenover mij. Feel my pain. Minuut stilte.
MAANDAG Les wereldliteratuur; welkom nigeriaanse, papoea-nieuw-guineaanse en palestijnse literatuur; elke week drie kortverhalen, lezen geblazen hier! 's Avonds eet ik met Sophie in de staff's room (badass enal, maar we vinden de student sofa's niet) en daarna joinen we Jeanne, Sofia, Camilla, Lily en Sharon om een artsy gratis film te kijken in zalige zetels in een lovely pub met gratis popcorn. Londens leven lovely leven check.
DINSDAG Ik meet twee kotgenoten, Florian van Parijs en Kykoy ofzoiets (sorry maar die aziatische namen kan ik echt niet onthouden) van Hongkong. Studeren beide fysica, vrolijk, fijn, gezellig. De rest van de week eet ik met Florian, want lonely cooking is maar lonely.
WOENSDAG Seminarie met slechts twee andere studenten over Spinoza. Ana, lees voor alstublieft. Noooo. Ik kan geen Engels. Maar het gaat en het is zo interessant, close reading, zin lezen, zeggen wat je denkt dat hij daarmee wil zeggen. En discussie over de verschillen met Plato en Aristoteles en sorry jongens, maar sinds de lessen hier weet ik helemaal zeker dat filosofie de allercoolste richting ooit is. Tolstoj de Kreutzersonate en andere verhalen gelezen. Melancholische opstoot enal (moet ook in Londen kunnen) (het open boek gaat weer spreken) (misschien moet ik echt Russisch gaan studeren volgend jaar); waarom leef ik niet in een adellijke familie in het Rusland van de negentiende eeuw?
DONDERDAG Ik heb mezelf lid gemaakt van de film society, 5 pounds voor een semester, elke donderdag gratis GOEDE film en daarna discussie/gesprek met allemaal zotte geeks. Deze week The Wrath of God van Herzog. Zo geniaal, die man. Een hele film alleen beelden van een expeditievlot dat drijft op een rivier door de Peruaanse jungle. Aguirre, de gestoorde leider met wereldoverheersingsfantasieën, leidt iedereen naar de ondergang. Zet het op uw lijstje als je het nog niet hebt gezien, it's worth it! Na de film gek gesprek met de 'president of the film society', die alle Herzogfilms ooit gezien heeft, die de zotste weetjes over elke obscure film kent en elke dag minstens één film kijkt. Vanaf nu mijn donderdagavondtraditie jeee.
VRIJDAG Aristotelesseminarie, ik lees twee zinnen en wil alweer in het Oude Griekenland in plaats van in Rusland leven. Kunst en zelfontwikkeling/intellectontplooiing als basisstructuren van de maatschappij, schaamteloos elitarisme, voed het volk op CATHARSIS, jouw ziel als een te vervolmaken zelf, de Grieken zagen alles, waar staan wij, met afschuwelijke Trump, rechts, racisme, het verraad van de intellectueel, Vijftvbullshit, pffff en ik kan er niet aan ontsnappen en niemand en ik voel me net een conservatieve prediker nu maar eerlijk? De Grieken kenden de weg naar de waarheid, yes they did. In de namiddag drink ik hartjesschuimkoffie met Filippo en Sophie en ik leer weer heel wat over het verschil in schoolsystemen maar ik zal u de details besparen (interesting though maar niet wat u van een dol erasmusleven wil horen) (none of this waarschijnlijk, then just stop reading). Om vier uur ga ik met Sophie naar de zotste coolste mooiste markt ooit. Afrikaans/Midden-Oosten zo'n beetje, maar zo authentiek, nul toerist, echt gewoon echt. Met naankramen en allekleurenkruiden en 5 échte mango's voor 1 pond of 4 advocado's of een leger champignons en we doen boodschappen en de marktkramers noemen ons darling en we raken aan de praat met een man die in Antwerpen en Gent is geweest. Vanaf nu wekelijks ingepland, deze hypercheape markt met de liefste mensen en het beste en mooiste eten. Na de markt vraagt Sophie of ik de avond bij haar wil komen hangen en we kopen in een vaag pizzadurumding maar zo cool pizza + frieten + lookbroodjes voor drie pond en we picknicken op Sophies bed en praten over boeken, liefde (this everlasting thing), eten en dromen en alles is gewoon zo oke en thuis en goed. Haha deze kleinekleuterblijdschap. MAG HET.
ZATERDAG VROUWENPROTESTEN TEGEN TRUMP ALL OVER THE WORLD en ja ik was daar! Twaalf uur, in de rij, duizend felgekleurde borden met de beste uitspraken. Kleine greep:
Go ahead, vote for the guy with the loud voice who hates minorities, threatens to imprison his opponents, doesn't give a fuck about democracy, and claims he alone can fix everything. What could possibly go wrong? Good luck.
- The Germans #beentheredonethat.
MAKE AMERICA READ AGAIN
Men of quality don't feer equality
So true. Ik houd van de betogingssfeer, van het samenkomen met mensen die geen zin hebben om ingedommeld hun basiswaarden te verliezen. Doe maar lekker cynisch ouwe zure mensen, maar ik sta hier en we roepen en zingen en caren about elkaar en de planeet, na!
Hier was ik! Daar! En daar, op Trafalgar Square!
Oke wiejoo, het wordt echt weer veel te lang dit, ja sorry lees dan een stukje ofzo.
Oh ja, ik had Florian van mijn kot meegevraagd en klikte helemaal met Filippo, Isabel en Sophie en nu komt hij lekker mee hiken enzo volgende week (vertel ik dan wel).
Na de march zijn we naar een pub gegaan, gezellig gekeuveld tot de voetbal onmogelijk luid werd gedraaid, andere pub, veggieburger mmm, meer bier (altijd in halve liters, veeel en duuur), dan naar Sophies kot met drank en drugs (neee) van de supermarkt en hele avond verteld, gelachen. En toen was het midden in de nacht en waren er geen metro's meer en voor de bus moest ik drie keer overstappen en toen zei Sophie blijf slapen op mijn mat en ik kreeg een deken en sliep op haar mat, als een roos.
ZONDAG Vanmorgen werd ik wakker op de mat van Sophie en Sophie werd ook wakker. En ze woont in een keilieflijk deel van Londen en er floten vogeltjes en er liep zomaar een vos door de tuin. En Sophie maakte havermoutpap met banaan en kaneel en we dronken kruidenthee en alles was mooi en vroeg en licht en fijn. En toen zei ik dag en trok naar mijn eigen kotje. WAAR EINDELIJK MIJN COMPUTER WAS AANBELAND. En dan zijn we alweer bij het moment van dit moment aanbeland. Het is 13u35, ik zit op mijn kot met een glas versgeperst fruitsap, ik luister een Bachsymfonietje (of mag je Bachmuziek nooit met verkleinwoorden benoemen) op mijn computer (mea culpa mea culpa Abdellll). Straks ga ik misschien eens een uitje doen naar het park naast de deur, vanavond met Florian eten en morgen ben ik weer bij een nieuwe week aanbeland. Tot schrijfs maar weer! PS: hier weer een fotogalerijtje, sorry, echt camera-actief ben ik niet geweest de afgelopen dagen dus het is maar wat brol maar ik heb het tubemapje erbij gezet omdat er anders een gapend gat is of de vijf foto's staan raar door elkaar. (moest u echt weten uhu)
PPS: Sorry, bij herlezen zie ik hoe wazig dit allemaal verteld is, spijt me, volgende keer maak ik er weer een spannend lopend verhaal van!
GROENE LONG
The Queen Elizabeth Olympic Park
25 januari. Joow stalkertjes! Beetje afleiding tussen al mijn zware Spinoza- en wereldliteratuurteksten door (ik moet hier werken tijdens het jaar, stel u voor). Goed nieuws voor de trage lezers onder u: geen brieven vandaag. Wel: EXCLUSIEVE fotogalerij van mijn Olympic Park wandeling van zondag. Huge park, mijn jogplaats vanaf heden. Zie achtergrond. Val in zwijm. Zwijm: Bedwelming - Bewusteloosheid - Bezwijming - Flauwte - Katzwijm - Onmacht - Versuffing. Vertelsels volgen dit weekend, keep signed (of hoe zegt ge da). Oh ja en: schuif over de foto's om de poëzie van de titels te voelen. Terugkerend thema: Vlaamse kleinkunst en folklore, speciaal om huge London toch wat dichter bij jullie te brengen . Enjoy!
"You find no man, at all intellectual, who is willing to leave London. No, Sir, when a man is tired of London, he is tired of life; for there is in London all that life can afford."
- Samuel Johnson
Situatieschets: het is vrijdagavond, middernacht, ik zit aan mijn bureau met een kop rozebottelthee, luister Django Reinhardt, onder het raam rijdt een trein voorbij. Ik heb mijn blog eens van boven tot onder herlezen en ben tot de constatatie gekomen dat het allemaal nogal hysterisch geschreven is. Het ergert me ook dat elk literair gehalte ontbreekt. Hélas, geen tijd om te polijsten. Maar omdat u deze meta-overpeinzingen ongetwijfeld liever aan zich voorbij laat gaan, in wat volgt: de week! Met speciaal voor u, elke dag een hoogst exclusief londenweetsel.
maandag Namiddagkoffie met Florian, Isabel, Sophie. 's Avonds Manchester by the Sea. Ik heb nog nooit zoveel ellende in een film bij elkaar gezien. Dat heb je dan als je naar van die alternatieverige cinemaatjes wilt. Een vrolijke achterafbabbel zit er niet echt in. Bevriezend praten we op straat nog een uur na; thema wanneer kan een happy end. Waarom vind ik overal onaangepaste mensen als vrienden?...
LONDENLIFEWEETJE: Het departement filosofie, waar al mijn seminaries plaatsvinden, is een huis. Echt. Die rood omcirkelde deur is de ingang. Ja sorry, googlemapsfoto, weinig poëtisch. In het echt is het mooier. Keicute. Ik heb één les met drie personen. Een uur over Spinoza, een heel semester. Wajoo dan moet je uw teksten kennen ja.
dinsdag Concert in The Jazz Cafe, echt zalige plek, zotte muzikanten. Er waren vijf groepen, het concert duurde van half acht tot twaalf uur. Rode wijn, mooie muziek en interessante mensen/gesprekken, beter kan het niet worden.
LONDENLIFEWEETJE: Tijdens 'rush hour' - tussen 8 en 10 's ochtends en 4 en 7 's avonds - is de metro zooo ongelooflijk druk. Laat dat natuurlijk ook net de uren zijn waarin ik mijn meeste schoolmetrotrips moet maken. Situaties als hieronder maak ik wekelijks mee als ik om negen uur op school moet zijn of om vijf uur terug naar huis wil. Aanschuiven geblazen, soms moet je drie metro's laten passeren voor het lukt om je ertussen te wringen. Als de deuren toegaan, voel ik me een sardientje in blik. Maar geen Pacifische, want die zijn met uitsterven bedreigd. (bron: Piepvandaag, 'Aantallen Pacifische sardines dalen sterk')
woensdag Off-dag. Vreselijk geslapen tijdens de nacht, hele namiddag weggeslapen. 's Avonds uitgelachen worden met mijn grafstem en wallen tot op de grond door Florian in de keuken. Beste aflevering ooit; George Steiner, Van de schoonheid en de troost. Ik heb mijn man gevonden. Helaas is hij 87 jaar en gelukkig gehuwd. Maar kijk de episode alstublieft. Het is alles wat ik in een leven zou willen zeggen. (Boodschap van algemeen nut: dit is gemeende pathetiek)
LONDENLIFEWEETJE: Londen is een stad van 'superdiversiteit'. Nergens anders in Europa vind je zo'n duizelingwekkend aantal nationalieiten, entniën, talen. De 300 000 Indiërs, 150 000 Pakistanen, 100 000 Nigerianen, 70 000 Jamaicanen, 60 000 Australiërs en vele vele andere kleuren/volkeren/mensen maken Londen tot het Babel van vandaag. En als je rondloopt door de straten, valt het echt op: meer kleuren geel, roze, bruin, zwart; lang leve de multinationale regenboog! Haha WTF waarom lijkt dit zelfs reclametaal; als ik enthousiast over diversiteit wil praten, voel ik mij al direct fake lachende linkse kerk ofzo weet ik veel.
donderdag Film Society. Kotfeestje met veertig mensen bij Camilla van Denemarken. Heel veel Franse mensen + Hamish van Amsterdam: jeej ik kan even Nederlands spreken. Van kot naar club Egg voor de European partyyyyy. Dansen dansen, maar om drie uur is het feestje uit SAY WHAAAT. Thomas kroeskop kan goed danseeeen. Ik wil ook een kroeskop.
LONDENLIFEWEETJE: Op vrijdag- en zaterdagnacht rijden de hoofdlijnen van de metro heel de nacht. Ik had niet door dat die grote nachttubekaart enkel voor het weekend gold. Daar stond ik na mijn party eenzaam voor de tralies van de underground. Gelukkig gauw een nachtbus opgesprongen met de juiste bestemming. STRATFORD! Grootste shoppingcenter van Europa naast mijn deur, maar dat had ik al gezegd zeker? Hierachter zo. Ik woon aan de kant waar de foto is genomen. Waarschijnlijk uit een helikopter pal boven mijn blok ofzo. En dan wat groen bijgetekend want van groenopvulling kunnen ze hier nog wat leren hoor jongens.
vrijdag. Leukste les ooit. Hands in First World War Poetry. De rol van handen, handen als onze identiteit, we reiken elkaar de hand, de helpende hand, de handtekening, de aanraking, maar ook de hand die het wapen vasthoudt, de hand die vermoordt, de grijpgrage handjes van het Westen in hun kolonisatiebewegingen. Schilderijen, foto's, dagboekfragmenten, gedichten, poëzie, filosofische essays. Handen bij Heidegger, Caravaggio, Bacon, Oscar Wilde, Owen. Zalige Indische prof. Vaagheid alom, intellectuele verwijzingen bij de vleet. LOVE IT
En saaiste les ooit. Een uur over drie zinnen van Aristoteles, klinkt cool en literair maar nee; übersaaie PHDstudent, rotdeel van Aristoteles, slapende medestudenten, niemand die zin heeft om iets te zeggen. Volgende keer beter!
Wereldoorlogliteratuurseminarie gemist door op foute uur aan te komen. Aii. Volgende keer beter!
Met Florian gekooookt, chapatti (Indische pannenkoeken) met paprika, ajuin, feta, rucola en spiegeleiren. Jummmm. Gesprekken over Franse eigentrots, grappig België, pratende Franse radio, reizen als betere school dan school, multinationaliteit, gemeenschapsvorming, communes.
LONDENLIFEWEETJE: De zogenaamde 'City of London' - het historische en financiële hart van Londen - telt met minder dan drie vierkante kilometer 7000 inwoners, maar dagelijks werken er meer dan 300 000 mensen. Het heeft een volledig gescheiden bestuur met een verschillende burgemeester dan groot Londen en de rest van de UK. Vaticaanstad 2.0 ofzo. Ik snap er eigenlijk niet zoveel van, maar ik zet hieronder een impressionante foto om u toch te verbluffen. En daaronder de link naar de almachtige wikipediaopper die u meer info kan verschaffen maar die u ongetwijfeld lekker links laat liggen.
